Καλό Παράδεισε πατέρα μας Γεώργιε Αγγελακάκη (β' μέρος)

8. Δυο λόγια για τον πατέρα μας (2)

ο δεύτερος αποχαιρετισμός, που εκφωνήθηκε στο μνήμα του την επόμενη ημέρα της κοίμησής του, μετά την ολοκλήρωση της εξοδίου ακολουθίας

Πατέρα, ευχαριστούμε για όλα όσα  έκανες για μας

Ανάξιοι είμασταν να έχουμε τέτοιο πατέρα με τέτοια αγάπη, με τόση καλοσύνη, με τέτοιο ήθος, με ορθοδοξία και ορθοπραξία.

Δυστυχώς δεν σ αγαπήσαμε όσο θα έπρεπε.

Δεν σε σεβαστήκαμε όσο θα έπρεπε

Δεν σ’ ακολουθήσαμε σ’ αυτή τη γραμμή. 

Αλλά εσύ πάντα με το χαμόγελο, πάντα με τη συγχωρητικότητα, πάντα έλεγες «Δεν πειράζει, ας κάνουμε προσευχή, θα συνέλθει η ψυχή».

Αγωνιζόσουν για όλες τις ψυχούλες, ήθελες πάντα να τις βάλεις στο δρόμο το σωστό.

Αλλά αν μου επιτρέπεις να πω μία κουβέντα.

Κάτι πνευματικοί νάνοι, σε πότισαν ένα ποτήρι δηλητήριο. 

Κι εσύ το ήπιες.  Μέχρι τελευταία σταγόνα πατέρα.

Το ήπιες. Με προθυμία το ήπιες. 

Αλλά όση λάσπη και αν σου ρίξανε, δεν ξέρουν αυτοί, ότι στα διαμάντια και στο χρυσάφι, η λάσπη δεν κολλάει. Το χρυσάφι λάμπει στον ήλιο, στην αιωνιότητα.

Σ’ ευχαριστούμε για όλα όσα μας πρόσφερες.

Σ’ ευχαριστούμε κατά πάντα και δια πάντα.

Να πρεσβεύεις και να εύχεσαι πατέρα από ‘κει πάνω ψηλά.

Κι εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα σαν πατέρα μας. 

Γιατί ήσουν πατέρας όλων, άσχετα αν ορισμένοι δεν το κατάλαβαν, δεν πρόσεξαν. 

Αλλά εσύ πάντα με συγχωρητικότητα.

Σ ευχαριστούμε για όλα. Καλό ταξίδι. Συγνώμη για όλα.

9. Για όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα μας

Μεγάλη ήταν η ευαισθησία του πατέρα μας για όσους θυσιάστηκαν «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». 

Ως λειτουργός του Υψίστου, ποτέ δεν ξέχασε το χρέος του 

για τους πεσόντες στο έπος του 1940-41,  στον Μακεδονικό Αγώνα, για τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ (1955-1959), για τους πεσόντες στα Ίμια, για τον Αναστάσιο(Τάσο) Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού, για τον εθνομάρτυρα της Βορείου Ηπείρου μας Κωνσταντίνο Κατσίφα, 

ποτέ δεν έλειψε η μνημόνευση του πατέρα μας (τα μνημόσυνα τελούνταν την ημέρα του Σαββάτου) 

για την ανάπαυση των ψυχών των πεσόντων. 

10. Το «ΟΧΙ» του π.Γεωργίου, στις βέβηλες αποφάσεις Ιεραρχίας και «Καίσαρα».

Από τη μια μεριά η κυβέρνηση, η Αστυνομία, οι Δικαστές, οι ... Επίσκοποι!

 

Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου «δεν θα γίνει καμία λιτανεία και αγιασμός σε εξωτερικό χώρο», 

της ΕΛ.ΑΣ. «Περιπολίες και ηχητικά μηνύματα έξω από τους ναούς», 

του Συμβουλίου της Επικρατείας «Νόμιμα τα περιοριστικά μέτρα στις εκκλησίες»

Από την άλλη, 

ένας ιερέας που αισθάνεται το χρέος του απέναντι στον Θεό:

Θεοφάνεια του 2021. Ο π.Γεώργιος Αγγελακάκης (εν μέσω καραντίνας, πολικού ψύχους και πρωτοφανών, παράλογων και ασφυκτικών απαγορεύσεων) έριξε το Σταυρό σε ποταμό για να αγιάσει τα ύδατα.

Ο χώρος όπου λειτουργούσε ο π.Γεώργιος, δεν βεβηλώθηκε ποτέ από μάσκες, απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων ή απαγόρευση τέλεσης ιερών ακολουθιών. 

11. Μια ψυχή μικρού παιδιού

Η ψυχή του, ήταν ψυχή μικρού παιδιού. 

Μας προέτρεπε στα κηρύγματά του ο πατέρας μας, να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά. 

Κάτι που φανερά ο ίδιος το είχε πετύχει. Πράος, ταπεινός, άκακος, πάντα με ένα αληθινό, αγνό, αβίαστο χαμόγελο. 

Πάντα όταν τον συναντούσαμε, πάντα μας δεχότανε με ένα καλό λόγο

«καλώς το παιδάκι μου».

12. «Προσευχηθείτε για τις ψυχές των κεκοιμημένων σας, αν ξέρατε πόσο το έχουν ανάγκη ...»

Κάθε Σάββατο πρωί ο πατέρας μας τελούσε τη Θεία Λειτουργεία και αμέσως μετά μνημόσυνο για τις ψυχές των κεκοιμημένων.

Μας προέτρεπε : 

«ελάτε να ανάψετε ένα κεράκι, 

να προσευχηθείτε για τους κεκοιμημένους σας

αν ξέρατε πόσο το έχουν ανάγκη, 

κάντε μια ελεημοσύνη για την ανάπαυση της ψυχής τους».

Τελευταία (λόγω των γηρατειών του και της σωματικής του αδυναμίας) 

καθόταν σε μια καρέκλα και διάβαζε ένα ένα τα χαρτιά με τα ονόματα των κεκοιμημένων, 

διαδικασία που κρατούσε κάπου μισή ώρα.

Κι όμως, η εκκλησία τα Σάββατα -με εξαίρεση συνήθως καμιά 10αριά γυναίκες και τους ψάλτες, παρέμενε σχεδόν πάντα άδεια.

Καμμιά φορά χρειάζεται να χάσεις κάτι, για να εκτιμήσεις την αξία του.

 

Η ανανέωση της ανάρτησης ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Δείτε το Α' μέρος, εδώ: https://patergeorgiosaggelakakis.blogspot.com/2023/02/blog-post.html