ΑΠΑΝΤΗΣΗ στους δόλιους κατηγόρους του π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 

στους δόλιους κατηγόρους του π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ 

σχετικά : 

Α) με το έγκυρο της ιεροσύνης του, 

Β) την αποτείχισή του από την αίρεση του Οικουμενισμού και 

Γ) την επιστροφή στο «πατρικό σπίτι» (πάτριο ημερολόγιο) 

 Με αφορμή κάποια ανώνυμα σχόλια, που αναρτήθηκαν πρόσφατα σε κάποιο ορθόδοξο ιστολόγιο για το πρόσωπό του πνευματικού μας πατέρα, που προέβαλαν αμφιβολίες για την εγκυρότητα της ιεροσύνης και την αποτείχισή του,  εμείς ως πνευματικά του παιδιά αισθανθήκαμε την ανάγκη να απαντήσουμε και να παραθέσουμε την πορεία του από τότε που χειροτονήθηκε ως διάκονος (1962) μέχρι και σήμερα(2019), που ως 80χρονος ιερέας του Υψίστου, υπηρετεί το ορθόδοξο ποίμνιο –το εμπιστευθέν υπό του Κυρίου μας- στο καταφύγιο που η Πρόνοια του Θεού ευδόκησε και εμφύτευσε η δεξιά Του Υψίστου στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης.

Για τον μη σκανδαλισμό και την πνευματική ωφέλεια των καλοπροαιρέτων ορθοδόξων πιστών που ακούνε διάφορες κατηγορίες όπως ότι είναι «καθηρρημένος» ή ότι «ουδέποτε αποτειχίστηκε» ή ότι «ανήκει στους ΓΟΧ», δίδουμε τις παρακάτω απαντήσεις :

Α) Στις ανυπόστατες φήμες σχετικά με την ιεροσύνη του και ότι έχει καθαιρεθεί,

σας βεβαιώνουμε ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ κλήθηκε σε απολογία από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για οποιαδήποτε παράπτωμα, ούτε καν σε (τοπικό) επισκοπικό δικαστήριο και

καταθέτουμε τα παρακάτω 9 επίσημα έγγραφα:

1) Το υπ’ αρ’ πρωτ. 514/6-10-1986 έγγραφο της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΛΑΓΚΑΔΑ

Εν Λαγκαδά τη 6-10-1986 

Αριθ. Πρωτ. 514 

ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ 

Βεβαιούται ότι ως εξάγεται εκ των παρ’ημίν τηρουμένων βιβλίων, ο Ιερεύς Γεώργιος Αγγελακάκης πρώην εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Βερτίσκου, υπηρέτησε μέχρι και την 31-7-1982 εις διαφόρους Ιεράς Μητροπόλεις και τελευταίως εις την καθ’ ημάς, εν όλω είκοσι (20) έτη τρεις (3) μήνας και τέσσαρες (4) ημέρες. 

Σημειώνεται ότι η υπηρεσία του άρχεται από 21-3-1962, ότε εχειροτονήθη και διωρίσθη ως Ιεροδιάκονος δια του υπ’ αριθ. 367/21-3-62 διοριστηρίου εγγράφου της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας. 

Δεν απελύθη εισέτι. Έπαυσε μισθοδοτούμενος από 1-8-1982. Ειργάσθη με πλήρες ωράριο και κατά κύριον βιοποριστικόν επάγγελμα σύμφωνα με τον Α.Ν. 2200/40. 

Ο 
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

2) το υπ‘ αρ. πρωτ. 260/10-6-1987, έγγραφο της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά,
όπου αναγράφεται:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ 
ΛΑΓΚΑΔΑ 

Εν Λαγκαδά τη 10-6-198 

Αριθ. Πρωτ. 260 

ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ 

Δια του παροντος αρχιερατικού ημών Γράμματος βεβαιούμεν ότι ο Πρωτοπρεσβύτερος κ. Γεώργιος Αγγελακάκης εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Βερτίσκου της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως απελύθη της θέσεως του την 31 Ιουλίου 1982 μισθοδοτούμενος μέχρι και την 31 Ιουλίου 1982.- 

(Διευκρίνηση : 

το 1982, με τον νόμο 1256 απαγορεύθηκε στους δημοσίους υπαλλήλους/λειτουργούς, να κατέχουν και 2η θέση. 

Ο νόμος αναφέρει συγκεκριμένα στο άρθρο 1, παρ.3 και τους "ιερείς δασκάλους" και τους "ιερείς καθηγητές". 

Έτσι όσοι ιερείς ήταν ταυτόχρονα δάσκαλοι ή καθηγητές, κλήθηκαν να επιλέξουν μόνον μία θέση, να λαμβάνουν μόνον έναν μισθό. 

Ο π.Γεώργιος με βάση το "δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε"(Ματθ. 10,8) επέλεξε την θέση του εκπαιδευτικού. 

Έτσι το 1982 διακόπηκε η μισθοδοσία του ως ιερέας.) 

3) το υπ‘ αρ. πρωτ.280/4-9-1990, έγγραφο της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά :  

Στο "ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ" (που εκδόθηκε το 1990) 

ο μητροπολίτης Λαγκαδά βεβαιώνει στο νούμερο 13, ότι : 

"Δεν επεβλήθησαν εις αυτόν ποινές η αργίες." 

Πως λοιπόν καθαιρέθηκε όπως κάποιοι ανώνυμα διαδίδουν; 

Ακολουθούν και νεότερα έγγραφα της Μητροπόλεως Λαγκαδά (1995, 1997, 1999, 2000) : 

4) Έγγραφο υπ’ αριθμ. πρωτ. 372/ 11-12-1995 της Ιεράς Μητρόπολης Λαγκαδά 
όπου αναφέρεται ότι :

«Δια του παρόντος βεβαιούμεν ότι ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ.Γεώργιος Αγγελακάκης υπηρέτησεν παρ’ ημίν ως εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Βερτίσκου 
αποχωρήσας το έτος 1982 δι Αμερικήν 

έχων ακώλυτον την Ιερωσύνην». 

5) Έγγραφο υπ’ αριθμ. πρωτ. 250/ 15-7-1997 της Ιεράς Μητρόπολης Λαγκαδά
όπου αναφέρεται :

«ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ 

Βεβαιούται ότι ο Ιερεύς Γεώργιος Αγγελακάκης Συνταξιούχος πλέον 

έχει ακώλυτον την Ιεροσύνην.» 

6) Έγγραφο υπ’ αριθμ. πρωτ. 395/12-10-1999, της Ιεράς Μητρόπολης Λαγκαδά 

«ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ 

Δια της παρούσης βεβαιούμεν ότι ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ.Γεώργιος Αγγελακάκης, συνταξιούχος πλέον, 
έχει ακώλυτον την Ιερωσύνην». 

7) Έγγραφο υπ’ αριθμ. πρωτ. 309/5-9-2000, της Ιεράς Μητρόπολης Λαγκαδά,

«ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ 

Δια της παρούσης βεβαιούμεν ότι ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ.Γεώργιος Αγγελακάκης, συνταξιούχος πλέον, 

έχει ακώλυτον την Ιερωσύνην». 

8) Έγγραφο της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αμερικής (με ημερομηνία 29/10/1997, όταν πήγε να επισκεφτεί την οικογένειά του), έλαβε άδεια για να ιερουργήσει εκεί :

9) Έγγραφο της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αμερικής (με ημερομηνία 22/9/2000, όταν πήγε κ πάλι με κανονική άδεια για να επισκεφθεί την οικογένειά του), έλαβε κ πάλι άδεια για να ιερουργήσει εκεί :

Β) Στην ερώτηση –αμφισβήτηση σχετικά με την αποτείχισή του από την παναίρεση του Οικουμενισμού, καταθέτουμε τα παρακάτω:

Σταθμός στη ζωή του υπήρξε η 22α Νεομβρίου 2006, κατά την οποία συνήχθησαν 75 ιερείς, μοναχοί και 30 περίπου θεολόγοι από όλη την Ελλάδα και από το Άγιον Όρος, στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, με σκοπό να πάρουν την απόφαση για να προχωρήσουν σε κοινή αποτείχιση λόγω της αίρεσης του Οικουμενισμού (μία εβδομάδα αργότερα ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ' επισκέφθηκε το Φανάρι).

Την ημέρα αυτή λειτουργώντας για να θωρακιστεί πνευματικά στο παρεκκλήσιό του, στον Τρίλοφο, του συνέβη το παρακάτω σημείο :
Μετά το «Ευλογημένη η Βασιλεία ..» στα ειρηνικά, στην εκφώνηση «Υπέρ του αρχιεπισκόπου..» αισθάνθηκε ένα αδιαπέραστο τείχος, αδυνατώντας να προχωρήσει. Μετά τις 2-3 προσπάθειές του να συνεχίσει, άκουσε έντονα μέσα του φωνή «σταμάτα το θέατρο». Το εξέλαβε ως θεϊκή επιταγή να διακόψει την μνημόνευση του επισκόπου και ως απάντηση στον από δεκαετίες προβληματισμό του για την βίαια επιβολή του νέου ημερολογίου μαζί με την εξάπλωση της παναίρεσης του οικουμενισμού.
Σε εκείνη την σύναξη, μοιράστηκε το τι του συνέβη και ρώτησε όλους τους παραβρισκόμενους πατέρες που ήταν συνηγμένοι για τον κοινό αυτό σκοπό, μήπως ήταν παγίδα του πονηρού. Του απάντησε μόνον ο π.Γεώργιος Μεταλληνός με το ερώτημα: «Και τώρα; Υπέρ Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων;». Η απάντησή του ήταν «Ακριβώς.»
Έκτοτε λόγω της Παναίρεσης του Οικουμενισμού, ΔΕΝ μνημόνευσε κανέναν επίσκοπο. 



Ένα περίπου χρόνο αργότερα, συνέταξε και διένειμε 5σέλιδη επιστολή αποτείχισής του την οποία και την προωθήσαμε σε διάφορα ορθόδοξα έντυπα και σε πιστούς.

Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή :

Με παράπονο σας αναφέρουμε ότι τα ορθόδοξα έντυπα (δια τον φόβον των Ιουδαίων…) δεν δημοσίευσαν την παραπάνω επιστολή.

Αναφορές στην αποτείχιση του π.Γεωργίου Αγγελακάκη, 

βρίσκουμε στο διαδίκτυο, σε διάφορα ιστολόγια:

1ον) Στο ιστολόγιο "Ομολογία",
https://apotixisi.blogspot.com/2009/06/blog-post_22.html 

σε επιστολή αποτείχισης λαϊκού, δημοσιευμένη στις 22/6/2009,
στα σχόλια που ακολουθούν, αναφέρεται ότι ο π.Γεώργιος Αγγελακάκης μαζί με άλλους 2 αποτειχισμένους ιερείς (π.Σταύρο Βάϊο και π.ΕυθύμιοΤρικαμηνά) :

ενώ σε επόμενο σχόλιο (δημοσιευμένο το 2009)
αναφέρεται ότι η αποτείχιση του π.Γεωργίου Αγγελακάκη είχε γίνει 2 περίπου χρόνια πιο πριν (άρα το 2007):

2ον) Η επιστολή αποτείχισης του π.Γεωργίου Αγγελακάκη, βρίσκεται δημοσιευμένη στο ιστολόγιο «Αποτείχιση Τώρα» από το 2011: http://apotixisis.blogspot.com/2011/05/blog-post_18.html

3ον) Επιπλέον, υπάρχει δημοσιευμένο βίντεο του 2012 (29/4/2012 ν.η.), με τίτλο
 «Ιερά πανήγυρις Μυροφόρων Σπέτσες 29/04/2012» 

ΒΙΝΤΕΟ :

https://youtu.be/nYUrcVSGLhI 

με τον π.Γεώργιο Αγγελακάκη δίπλα στον επίσης αποτειχισθέντα (από το 1983) π.Χρυσόστομο Σπύρου

Στα σχόλια του βίντεο αυτού διαβάζουμε:

"Έφυγαν γιατί οι επίσκοποι τους είχαν εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές συνεπισκόπους τους." 

Στο ίδιο βίντεο, σε επόμενο σχόλιο (γραμμένο το 2012) διαβάζουμε:

"Πριν αποτειχιστούν ήταν και με το νέο και μνημόνευαν τον οικείο επίσκοπό τους. Ο π.Χρυσόστομος Σπύρου αποτειχίστηκε από τον μητροπολίτη Ιερόθεο που ήταν μητροπολίτης το 1983 σπετσών ύδρας & αιγίνης πήγε & με το παλαιό και μνημονεύουν υπέρ του αρχιεπισκόπου χωρίς όνομα & πάσης επισκοπής ορθοδόξων μνημονεύουν. Ο π.Γεώργιος Αγγελακάκης αποτειχίστηκε από τον Μητροπ. Κασσανδρείας το 2006 & αυτός μνημονεύει όπως ο π.Χρυσοστομος & από φέτος πήγε με το παλαιό." 

4ον) Την επιστολή αποτείχισης του π.Γεωργίου βρίσκουμε δημοσιευμένη το 2012 και στο ιστολόγιο «Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Ορθοδόξου εκκλησίας» :
  http://orthodoxihomologia.blogspot.com/2012/03/blog-post_12.html

5ον) Στο ίδιο ιστολόγιο, το 2012, βρίσκουμε :

"ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ. ΚΥΡΙΑΚΗ 3/12/2012.
Ομολογιακή ομιλία του π. Γεωργίου Αγγελακάκη, εκ του Ορθοδόξου Ακαινοτομήτου πληρώματος της Ιεράς Μητροπόλεως Κασσανδρείας της Εκκλησίας της Ελλάδος."

http://orthodoxihomologia.blogspot.com/2012/12/blog-post_19.html





6ον) Την επιστολή αποτείχισης του π.Γεωργίου βρίσκουμε δημοσιευμένη το 2014 και στο ιστολόγιο «Νέα Εποχή» : http://neataksi.blogspot.com/2014/10/blog-post.html 

7ον) Το 2014 τη βρίσκουμε δημοσιευμένη και στο ιστολόγιο "Ὁ ΓΝΗΣΙΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ":
http://theoldcalendarist.blogspot.com/2014/10/22-2006.html 

H δημοσίευση έχει τίτλο τίτλο:

«Η αποτείχιση του πατρός Γεωργίου Αγγελακάκη από την εκκλησία της Ελλάδος για λόγους πίστεως έγινε στις 22 Νοεμβρίου του 2006»,

ενώ σ' αυτήν προστέθηκε και η (νεότερη)

«Επιστολή επιστροφής στο πατρικό σπίτι» (που έγινε αρχή Τριωδίου 2013, οπότε ο π.Γεώργιος ξεκίνησε να ακολουθεί το πάτριο εορτολόγιο.

8ον) Σε κείμενο του π.Σταύρου Βάϊου στο ιστολόγιο "Ο ποιμήν ο καλός", http://opoimhnokalos.blogspot.com/2017/03/blog-post_7.html 
με τίτλο «ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»,
όπου υπάρχει η ΠΛΗΡΗΣ λίστα με όσους είχαν πρόσφατα αποτειχιστεί, αναφέρεται:

«Από την Μητρόπολη ΚΑΣΑΝΔΡΕΙΑΣ
16] Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης Από την ως άνω Μητρόπολη το 2006 αποτειχίζεται ο Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης. Το ίδιο έτος διακόπτει το μνημόσυνο του επισκόπου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου. Έκτοτε και έως σήμερα λειτουργεί σύμφωνα με το τυπικό του ορθοδόξου ημερολογίου, δηλαδή του Ιουλιανού, στα μυστήρια που τελεί.(...) Ο π. Γεώργιος τελεί τα ιερατικά του καθήκοντα στο ιδιόκτητο προσκύνημα του Γενεθλίου της Θεοτόκου στο Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, καταφύγιο για τους αποτειχισμένους αδελφούς της Μακεδονίας.» 

9ον) Το 2015 στα ιστολόγια
"Αποτείχιση Τώρα", http://apotixisis.blogspot.com/2015/07/270715.html

και στο ιστολόγιο "Νέα Εποχή"  http://neataksi.blogspot.com/2015/07/blog.html

ακούμε την ηχογραφημένη συνέντευξη του πατρός Γεωργίου Αγγελακάκη :

ΗΧΗΤΙΚΟ:

ενώ η επιβεβαίωση της ημερομηνίας του δημοσιεύματος αποδεικνύεται εκτός των άλλων και από την ημερομηνία των (12) σχολίων που ακολούθησαν :

10ον) Το έτος 1983, είχε αποτειχιστεί ο αρχιμανδρίτης π.Χρυσόστομος Σπύρου, από τις Σπέτσες (ο οποίος κάποια στιγμή γύρω στο 2012, έγινε και πνευματικός του π.Γεωργίου) αλλά και αρκετοί άλλοι.
Ο π.Γεώργιος Αγγελακάκης, πριν από τον ίδιο, θυμάται ότι αποτειχίστηκε ο π.Ευθύμιος Τρικαμηνάς και μετά από ένα περίπου χρόνο (αν θυμάται καλά) από την δική του αποτείχιση, αποτειχίστηκε ο νυν πνευματικός του πατέρας π.Σταύρος Βάϊος.

Φυσικά ουδέποτε πέρασε από το μυαλό του π.Γεωργίου Αγγελακάκη ότι θα παρίστατο ανάγκη να συγκεντρώσει στοιχεία ή αποδείξεις για την αποτείχισή του. Η αποτείχιση ήταν χρέος και ακολούθησε την ορθόδοξη του συνείδηση.

Τους παραπάνω σύνδεσμους βρήκε στο διαδίκτυο πνευματικός μας αδελφός και αναγκαζόμαστε τώρα πρόχειρα να συγκεντρώσουμε και να δημοσιοποιήσουμε γιατί εκτοξεύθηκαν κατηγορίες ότι τάχα "ουδέποτε έκανε αποτείχιση από τον Οικουμενισμό"!

Γ) Για την επιστροφή του στο «πατρικό σπίτι» (πάτριο ημερολόγιο) : 

Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι κάποιοι ανώνυμοι σχολιαστές «ορθοδόξων» ιστολογίων, εσκεμμένα συνοδεύουν το όνομά του π.Γεωργίου Αγγελακάκη με τη λέξη «ΓΟΧ», με σκοπό να προκαλέσουν σύγχυση στους πιστούς.
Η θέση του π.Γεωργίου είναι γνωστή και ξεκάθαρη :
Ακολουθεί το πάτριο ημερολόγιο, αλλά ΔΕΝ ανήκει σε καμμία Σύνοδο των ΓΟΧ.
Αυτό εξ αρχής τονίστηκε και στην επιστολή του «Επιστολή επιστροφής στο πατρικό σπίτι» που ακολουθεί:

Επιστολή Επιστροφής στο Πατρικό Σπίτι 

Πολυαγαπημένα μου αδέλφια,

Ο Κύριος μας είπε: «εάν δεν γίνεται σαν τα μικρά παιδάκια αθώοι, αγνοί, απονήρευτοι, πρόσωπο Θεού δεν θα δείτε (Ματθ. ΙΘ' 14).

Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω, όπως η καρδιά μου υπαγορεύει. Ήλθε η ώρα να ξυπνήσουμε και συγχρόνως να πάρουμε σωτήριες αποφάσεις.

Σύνθημα μας και αμετάκλητη απόφαση: «Εγώ και η οικογένειά μου, θα λατρεύσουμε τον Κύριο» (Ιησ. Ναυή 24,15). Παρακαλώ μην μας διαφεύγει, είμαστε διπλά προδομένοι. Πολιτικά και Εκκλησιαστικά. Οι μέρες μας είναι παρόμοιες με την παραμονή της πτώσεως της Κωνσταντινούπολης και χειρότερα, χωρίς υπερβολή.



Στις 12/12/1452, έγινε το συλλειτουργό με παπικούς και 29/5/1453, φεύγοντας η χάρις που σκέπαζε την Πόλη, έγινε η κατάληψή της από τους Αγαρηνούς. Προηγήθηκε διαφθορά των πνευματικών αρχόντων, των πολιτικών και αυτού του λαού. Η σημερινή πραγματικότητα-κατάσταση, είναι αναμφισβήτητα χειρότερη. Λέγεται ότι δεν θα έπεφτε η Πόλη εάν βρισκόταν έστω και (5) πέντε σωστοί Χριστιανοί.... ο καθένας ας κάνει το καθήκον του.

Με την επιστολή μου αυτή δεν θέλω να σκεφτείτε ότι σας μιλάω σαν δάσκαλος, άλλωστε ένας είναι ο Δάσκαλός μας. Ούτε σαν πατέρας, ένας είναι ο Πατέρας μας, αλλά σαν αδελφός σας, και μάλιστα σαν το μικρότερο αδελφάκι σας, που το διακρίνει η ειλικρίνεια, η αγνότητα, η απλότητα, ο σεβασμός, η αγάπη και η συστολή ντροπής, γιατί μιλάει σε μεγαλύτερους και σεβαστούς συγγενείς και φίλους.

Με την χάρη και ευλογία του Αγίου Τριαδικού μας θεού, που με ανέχεται να σας διακονώ ολόψυχοι, χωρίς ιδιοτέλεια, συμφέρον, υπολογισμούς και σκοπιμότητα. Την ευχή και ευλογία της υπερευλογημένης Μητέρας μας, της Αειπαρθένου Θεοτόκου και την δική σας ευχή, δεχθείτε, σας παρακαλώ την καρδιά μου και ό,τι σύντομα θα σας εμπιστευθεί.



Το 1955, σε ηλικία 16 ετών, η ανεξερεύνητη βουλή του αγίου Τριαδικού Θεού με οδήγησε στην μέση εκπαίδευση-Γυμνάσιο, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία. Προηγήθηκαν 10 χρόνια έντονης σκληρής εκπαίδευσης στα πρόβατα του πατέρα μου. Εκεί έμαθα τα πρώτα του Θεού γράμματα και την Βυζαντινή μουσική. Ήμουν αληθινός τροβαδούρος του Θεού. Εκεί άναψε η θεϊκή φωτιά, με κράτησε και με κρατάει ακόμα στην πολυτάραχη ζωή μου. Εκεί είδα τον Θεό, «Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλλώ το Θεό μου έως υπάρχω» (ψαλμ. 103).

Ξεκίνησα τις σπουδές μου με την απόφαση ολοκληρωτικής προσφοράς του εαυτού μου στον Θεό και στον συνάνθρωπό μου. Όλα για όλα για τον Χριστό και τον πλησίον, ιδίως στα αρνία του, τα μικρά παιδιά.

Ήθελα να κηρύξω Χριστό εσταυρωμένο και αγάπη για την Πατρίδα. Παρακαλούσα τον Ουράνιο Πατέρα μου να με κάνει ιερέα και δάσκαλο. Ζήτησα ακόμα να μου δώσει σύνεση και διάκριση, ευθύτητοι, φρόνημα ταπεινό και μια μικρή Βασιλειάδα, πράγματα άπιαστα, αδιανόητα για την περίπτωσή μου και για την περίοδο εκείνη. Και όμως σήμερα τα ζούμε.

Τον πρώτο χρόνο στο Γυμνάσιο, δέχτηκα δύο πνευματικά ταρακουνήματα-σοκ.
Το πρώτο, ένας συγχωριανός μου, μαθητής τέταρτης Γυμνασίου, στην συζήτησή μας, είπε ότι «μία ομάδα επιστημόνων έκαμαν άνθρωπο-το παιδί του σωλήνα». Τι ήταν αυτό που άκουσα. Σκέφτηκα, κι εγώ που θέλω να γίνω δάσκαλος και παπάς τι θα λέω στα παιδιά και στους ανθρώπους, ότι δηλαδή τον δημιούργησε ο Θεός!
Πόσοι αλήθεια τρελαίνονται από παρόμοια παραμύθια. Πόσοι κακουργούν στο όνομα της επιστήμης.
Πόσα παιδιά χάνουν τον Θεό, την ελπίδα της ζωής τους, εξ αιτίας ημιμαθών δασκάλων και πνευματικά αρρώστων οδηγών, ιδίως, όταν φθάσουν στο πανεπιστήμιο. Ενώ η αληθινή επιστήμη οδηγεί στην αλήθεια και φυσικά υπάρχει μία Αλήθεια, ο Χριστός!
Πέρασε ένα εξάμηνο συγκλονιστικό. Ήταν αυτή η περίοδος της ζωής μου για μένα, η πρόγευση της κολάσεως.
Πόσο δυστυχείς είναι, όσοι για οποιοδήποτε λόγο, χάνουν τον Πατέρα τους, την Οδό, το Φως, την Αλήθεια, την πηγή του ζώντος ύδατος, τον Θεό. Ζητούσα στηρίγματα, βοήθεια πνευματική. Αλλά που;

Ευτυχώς έπεσαν στα χέρια μου αρκετά βιβλία απολογητικά, όπως «Η επιστήμη ομιλεί» και «Οι θεμελιωταί των επιστημών».
Θυμάμαι έκανα την σκέψη: αφού αυτοί οι πιο σοφοί, οι πατέρες των επιστημών, πίστευαν στον Θεό, άρα υπάρχει Θεός. Μάλιστα ενθυμούμενος τα βιώματά μου που έζησα στα πρόβατα του πατέρα μου, ξαναβρήκα τον εαυτό μου. Μάλλον με ελέησε ο Θεός. Αυτός που με προστάτεψε - εκ κοιλίας μητρός, διατηρώντας με σώο και αβλαβή από τα 21 χάπια για την εξόντωσή μου. «Αντελάβου μου εκ γαστρός μητρός μου» (ψαλμός 139,13-14)
Αυτά τα επέτρεψε η αγάπη του Σωτήρα μου Χριστού, για να καταλαβαίνω αργότερα σε τι πνευματικό κενό, χάος, ζουν όσοι αστόχησαν, λάθεψαν, έχασαν την πηγή όλων των αγαθών - τον Θεό. Έτσι ακούω τον Κύριό μας να μου λέει «και συ ποτέ επιστρέψας, στήριξον τους αδελφούς σου» (Λουκά 22, 32) και «διηγού όσα εποΐησέ σοι ο Θεός (να μιλάς τι έκανε σ' εσένα ο Κύριος)» (Λουκά 8, 39).


Το δεύτερο γεγονός. Μεγάλη ευλογία Κυρίου. Ευδόκησε ο Φιλάνθρωπος Κύριός μας, να συναντηθώ σ' ένα μικρό παρεκκλήσι της αγίας Αναστασίας, με έναν ιερομόναχο, Ιωσήφ το όνομά του, στον οποίο πρώτη φορά εξομολογήθηκα.
Με προέτρεψε να διαβάζω καθημερινά τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.
Το δέχτηκα ολόψυχα. Τα αποτελέσματα πολλά και θαυμαστά. Που να τα διηγηθώ. Διστάζω, ντρέπομαι, πως καταδέχθηκε η Παντάνασσα Μητέρα μας να κάμει τόσα θαυμαστά, σ' ένα τσομπανόπουλο αγροίκο!

Αυτόν λοιπόν τον ιερομόναχο, εκείνο το διάστημα τον συνέλαβαν, τον οδήγησαν στην Μητρόπολη και τον αποσχημάτησαν, του έβγαλαν τα ράσα, τον ξύρισαν. Τους παρακάλεσε να του αφήσουν τα μουστάκια.. Δόθηκε η εντολή απ' τον πρωτοσύγκελο, να του ξυρίσουν και τα μουστάκια, τόση σκληρότητα! Γιατί αυτή η απάνθρωπη συμπεριφορά; Ποιο το έγκλημα του απλού, αγίου αυτού ιερομονάχου;

Το έγκλημά του ήταν: Δεν μπορούσε να ανεχθεί την προδοσία της πίστεως μας, της Ορθοδοξίας, με την βίαια επιβολή του παπικού ημερολογίου το 1924. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αποτειχίστηκε και πιστά ακολουθούσε την παράδοση, τους αγίους πατέρες, την μία Αγία Καθολική Λποστολική Εκκλησία, που ίδρυσε δια του αίματός Του ο Κύριός μας και μας παρέδωσαν οι απόστολοι, οι οικουμενικοί σύνοδοι και οι άγιοι της εκκλησίας μας. Σήμερα φθάσαμε να μιλάμε για 30.000 εκκλησίες!!!!



Όντως εξέστημεν - τρελαθήκαμε - παραφρονήσαμε. Και το χειρότερο τα πουλήσαμε όλα. Η ένωση έγινε, υπογράφτηκε απ' το 1965 και ευκαίρωςακαίρως, ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε εξωφρενικά γεγονότα σε βάρος της ορθοδοξίας μας. Ορθόδοξοι, παπικοί, προτεστάντες, βουδιστές, Εβραίοι, μουσουλμάνοι, μάγοι, πυρολάτρεις, γίναμε ένα χαρμάνι του διαβόλου.

Αν δε αναλογισθούμε και τις εμφανίσεις μεγαλοσχήμων κληρικών με χρυσούφαντουςσάκκους, πατερίτσες και μίτρες και μερσεντές πολυτελείας, βρείτε παρακαλώ κατάλληλο χαρακτηρισμό, και μάλιστα σε μέρες που διπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν μπορούν να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, λόγω της οικονομικής κρίσης. «Θου Κύριε φυλακή τω στόματι μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου» (ψαλμ. 141,3)

Τον επόμενο χρόνο, ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Κύριός μας να γίνω ιεροσπουδαστής. Βρέθηκα σε εκκλησιαστική σχολή. Τότε είπα «νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα». Τώρα ας πεθάνω. Βρέθηκα στον παράδεισο. Πολλά παιδιά βέβαια έφευγαν, γιατί οι συνθήκες ήταν πραγματικά σκληρές. Για μένα ήταν συνεχείς διακοπές, λόγω της προηγηθεΐσης εκπαιδεύσεως - σκληραγωγίας.

Δύο χρόνια κράτησε ο παράδεισός μου. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν πάει καλά. Εν τω μεταξύ τιμήθηκα με πολλά αξιώματα» Νομίζω ήταν λάθος του κ. Διευθυντή, γιατί αυτό προκάλεσε φθόνο, με οδυνηρές συνέπειες για μένα.

Τώρα άρχισε πιο εντατική εκπαίδευση. Έπεσε βάσκανο μάτι, έπεσε φοβερός φθόνος, ζήλεια, τις συνέπειες ακόμα τις αντιμετωπίζω. Έγινε αληθινός σκόλοπας κατά τον απόστολο Παύλο. Όμως «Ειη το όνομα Κυρίου ευλογημένο».

Όταν συναντούσα τις δυσκολίες ενοχοποιούσα τον εαυτό μου, προσπαθούσα να γίνω πιο σωστός. Όσο όμως προσπαθούσα να γίνω καλύτερος, αυτό διαπιστώνω και σήμερα που είμαι πλέον γέρων, τόσο περισσότερο συναντούσα μεγαλύτερες δυσκολίες. Τώρα γνωρίζω, σύμφωνα με τους αγίους πατέρες και μάλιστα την Αγία Γραφή ότι όπου πολλές δοκιμασίες εκεί αναπαύεται το Πνεύμα του Θεού (Λ ' Πέτρου Δ ' 12,14).

Κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι στην πραγματικότητα οι υψηλά ιστάμενοι, δεν θέλουν τίμιους, ηθικούς, ευσεβείς ζηλωτές, ειλικρινείς, ευθείς, συνεπείς σ' αυτά που μας επιτάσσει ο Κύριος. Και τότε και περισσότερο τώρα. Ήθελα ν' αλλάξω σχολή. Μου ήταν αδύνατο. Ο πατέρας μου δεν το ήθελε, ήταν της γνώμης «πέτρα που κυλάει, μαλλί δεν βγάζει» έλεγε. Ίσως να είχε δίκαιο.



Στα 19 μου χρόνια με κάλεσε ο οικείος επίσκοπος, με σκοπό να αφήσω το αναλόγιο του ιεροψάλτη που ήμουν, να με χειροτονήσει διάκονο και να τον ακολουθώ, όπου πηγαίνει. Στην συνέχεια να με στείλει στην θεολογική σχολή της Χάλκης (τότε λειτουργούσε). Θα με έκανε πρωτοσύγκελο και.. Αυτά δεν με ανέπαυαν και ύστερα απ' όσα διαπίστωσα κατέληξα να προτιμήσω την ταπεινή οδό του έγγαμου κληρικού, παρά την αρχική αντίθετη μου επιθυμία.

Ευχαριστώ τον Θεό που επέλεξε να ακολουθήσω την ταπεινή οδό, άσχετα που έχει περισσότερα βάσανα, όπως το λέει και ο απόστολος Παύλος «σας λυπάμαι τους έγγαμους, λέει, γιατί θα έχετε περισσότερες θλίψεις» (Α' Κορινθ. 7, 25), κάτι που τότε δεν μπορούσα, ομολογώ, να καταλάβω και το άλλο που λέει ο λαός, «βαριά η καλογερική αλλά και ο γάμος ασήκωτος».

Πάντως την τελευταία χρονιά θυμάμαι, ύψωνα τα χέρια μου στον ουρανό και παρακαλούσα». «Θεέ μου πάρε την ψυχή μου, δεν θέλω να ζω». Ήμαρτον Σωτήρα μου, δεν γνώριζα τι έλεγα.

Δόξα τω Θεώ, παρ' όλα αυτά, πήρα το πτυχίο κανονικά με πολλά ψυχικά τραύματα. Ένα δύο θα  αναφέρω για πιστοποίηση.
Όταν κατά καιρούς ερχόταν ο λογισμός «γιατί Κύριε όλες αυτές οι δοκιμασίες;» έπαιρνα την απάντηση «για να σε εκπαιδεύσω».
Ως διδάσκαλος να μην κάνεις ό,τι έκαναν σ' εσένα οι διδάσκαλοί σου.
Ως έγγαμος, να καταλαβαίνεις τους πονεμένους και αδικημένους συζύγους.
Ως ιερέας, να ακολουθήσεις Εμένα χωρίς να βλέπεις δεξιά και αριστερά τι κάνει ο ένας και ο άλλος.

Το δεύτερο που έχω ν' αναφέρω είναι: Ότι μόνο ο Κύριός μας με το Θεϊκό Του κατσαβιδάκι μπορεί και μας ρυθμίζει σωστά. Αν κάποιος υπερεκτιμάει τον εαυτό του, τον προσγειώνει ομαλά. Αν είναι πεσμένος - πεσιμιστής, απαισιόδοξος, τον ανεβάζει πνευματικά, όπως η πανσοφία και η αγάπη Του γνωρίζουν.

Και τώρα αγαπημένα μου αδέλφια, για να συνεννοηθούμε εύκολα, προτείνω να βγάλουμε τις μάσκες. Να δούμε την αλήθεια κατάματα. Μόνο αυτή μας ενδιαφέρει, γιατί ελευθερώνει και σώζει.

Η αλήθεια είναι: Την πατρίδα σχεδόν την χάσαμε. Το σχεδόν φανερώνει, εμείς ως άνθρωποι όντως την πωλήσαμε, μένει μόνο, τι θα πει το Αφεντικό από πάνω. Εάν μείνουμε, όπως είμαστε, αμελείς, αδρανείς, υποκριτές, δίψυχοι, Ελλάς - Τέλος.

Την πίστη, το και σπουδαιότερο, την προδώσαμε. Φραγγέψαμε. Γίναμε το ίδιο με τα έθνη - αιρετικούς, παπικούς, προτεστάντες και πάμε με μασσώνους Εβραίους, μουσουλμάνους, βουδιστές, μάγους, πυρολάτρες και δεν συμμαζεύεται. Χαρμάνι του διαβόλου. Αυτό άλλωστε θέλει ο εωσφόρος. Αυτό θα βρει όπου να είναι ο ερχόμενος πλανητάρχης - αντίχριστος.

Έτσι έχουν τα πράγματα. Όποιοι έχουν άλλη γνώμη, ας ψάξουν, ας ταπεινωθούν για να μπορέσουν να δουν την αλήθεια. Διαφορετικά είναι επικίνδυνα άρρωστοι και προκαλούν τον θάνατο στον εαυτό τους, χωριζόμενοι από τον Θεό με την πλάνη τους, αλλά και αυτούς που επηρεάζουν, ώστε να εφαρμόζεται ο λόγος του Κυρίου. «Σεις δεν μπαίνετε στην Βασιλεία του Θεού, αλλά και αυτούς που θέλουν να μπουν τους εμποδίζετε» (Ματθ. 23, στιχ.14).




Και τώρα το καυτό ερώτημα: Τι να κάνουμε. Να ομοιάσουμε με τους σωστούς οδοδείκτες προς τον Σωτήρα, να κάνουμε ό,τι έκανε ο Κύριός μας. Υπακοή στο θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας. Υπακοή στην Μητέρα μας την Θεόνυμφη Κόρη που ακολουθούσε ως αμνός τον άρνα, όταν οδηγούσαν τον Υιό Της, ως πρόβατον επί σφαγή.

Τέλος ας γίνει δάσκαλός μας μία κλώσσα. Ναι, αυτό το άλογο πτηνό. Από τις 8 φωνές που γνωρίζει η κλώσσα και τα κλωσσόπουλά της, μία απ' αυτές είναι που λέει «κίνδυνος - θάνατος». Βλέπετε λοιπόν, όλα τα μικρά, όσα κι' αν είναι, μόλις ακούσουν το σύνθημα, σαν βολίδες τρέχουν ή κάτω από φτερούγες της μάνας ή σε οποιοδήποτε άλλο ασφαλές μέρος υπάρχει κοντά τους, για να σωθούν.

Το σύνθημα σήμερα μας το δίνει ο Ίδιος ο Κύριος «εξέλθετε, αφορίσθητε - ξεχωριστέ, κόψτε κάθε δεσμό, με αιρετικούς και αιρετίζοντες».

Αγωνιά για τον καθένα μας ο Λυτρωτής, όπως στον κήπο της Γεθσημανή. Θέλει όλοι να σωθούμε. Κανένας να μη χαθεί. Όσο για την κρισιμότητα των καιρών, μας προειδοποίησε «Όταν θα ξανάρθω άραγε θα βρω την πίστη στην γη;» (Λουκά 18, 8). Είπε ο Κύριος τα λόγια αυτά, γιατί γνώριζε την αμέλειά μας, την τεμπελιά μας, την αδιαφορία μας για τα πνευματικά και αιώνια αγαθά που μας περιμένουν.

Αγαπημένα μου αδέλφια, μεγάλα και μικρά. 50 χρόνια παρακολουθώ. Σύμφωνα με το πατερικό «τους καιρούς καταμάνθανε, τον υπέρκαιρο προσδόκα» (Κύριλ. Ιεροσολύμων). Αυτό σημαίνει : να παρακολουθώ ως ποιμένας τι γίνεται γύρω μας και να περιμένουμε αυτόν που είναι πάνω απ' τα συμβαίνοντα, δηλαδή τον ερχομό Του.

Στο διάστημα αυτό, βλέποντας τις προδοσίες, μεγάλες και μικρές, έντονα παρακαλούσα «Κύριε, γνώρισέ με τι να κάμω:»

Η απάντηση που δόθηκε ήταν «σταμάτα το θέατρο». Δηλαδή σταμάτα την μνημόνευση του οικείου επισκόπου. Γιατί όταν έλεγα «εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του αρχιεπισκόπου... τάδε, έντιμον .. και Ορθοτομούντα τον λόγον της Σης αλήθειας». Άκουγα μία εσωτερική φωνή που μου έλεγε «τι λες τώρα;
Ορθοτομεί ο επίσκοπός σου την αλήθεια;» Ασφαλώς όχι. Αφού ακολουθεί τον πατριάρχη, τον αρχιεπίσκοπο και βεβαίως τον δυστυχέστερο των ανθρώπων, τον πάπα Ρώμης, τον αλάθητο και πρώτο στους επισκόπους.

Για να είμαι λοιπόν συνεπής στον Λατρευτό μου Κύριο, τον Ευεργέτη μου, τον Σωτήρα, τον αληθινό μου Αρχιερέα και Ποιμενάρχη, ακούω την φωνή Του και τον ακολουθώ ανεπιφύλακτα, απ' την ίδια στιγμή που ευδόκησε και απάντησε στο από δεκαετίες αίτημά μου «γνώρισέ μου Κύριε οδόν εν ή πορεύσομαι».




Στις 22/11/2006 αποτειχίστηκα. Επέστρεψα σαν τον Ονήσιμο, στον Ουράνιο Πατέρα, γιατί ήμουν ανακόλουθος. Δηλαδή, παρουσιαζόμουν ως ορθόδοξος αλλά δεν ήμουν. Βρισκόμουν στην παναίρεση του οικουμενισμού, κατά κοινή ομολογία Το πώς ο καθένας ξεγελάει τον εαυτό του ή και άλλους, αυτό είναι πρόβλημά του. Ας όψεται.

Επειδή υπολειπόμουν στο ημερολογιακό πρόβλημα, δηλαδή με βάρενε ένα σχίσμα χωρίς καμμιά αντιλογία, γιατί τα περισσότερα επί του θέματος, είναι εκ του πονηρού. «Φίλος Πλάτων, φιλτάτη η αλήθεια». Κατανοούμε όσους δεν μπορούν να πουν την αλήθεια, αλλά η Αλήθεια είναι ο Χριστός και δεν μπορούμε να παίζουμε, «εν ου παικτοίς». Να κοροϊδεύουμε δηλαδή τον Χριστό. Ας ταπεινωθούμε και σιωπηλά να ομολογήσουμε την πνευματική μας ασθένεια, τουλάχιστον.

Επειδή επαναλαμβάνω το ημερολογιακό πρόβλημα από Εκκλησιαστικό -Ελληνικό - Πατερικό, έγινε παπικό το 1924, πραξικοπηματικά, ανορθόδοξα και σκόπιμα, με απώτερο σκοπό να φθάσουμε εδώ που φθάσαμε. Δηλαδή, αντί για διάλογο και στην συνέχεια ένωση των λεγομένων κακώς «εκκλησιών», γιατί η Εκκλησία πάντα ήταν Μία και θα είναι «έως συντέλειας» φθάσαμε στο απίστευτο σημείο να αμνηστευθούν - αγνοηθούν όλες οι πλάνες των αιρετικών παπικών και το πιο φοβερό και εξωφρενικό ν' αναγνωριστεί ο πάπας πλανητάρχης, δηλαδή πρώτος ανάμεσα στους επισκόπους!!!!
Και στην συνέχεια να ενωθούμε με 30.000 άλλες αυτοαποκαλούμενες εκκλησίες. Πράγματι φρικτό.

Έτσι, εξ αιτίας του ημερολογιακού, δημιουργήθηκε μέγα πρόβλημα..Δίχασε την εκκλησία του Χριστού, τους πιστούς, χύθηκε αίμα, ποδοπατήθηκαν δισκοπότηρα με θεία κοινωνία, όπως και επιτάφιοι και άλλα αναρίθμητα και ακατονόμαστα έκτροποι.




Επί 6 χρόνια περίμενα να γίνει συλλογική αποτείχιση, δηλαδή πολλοί μαζί κληρικοί, θεολόγοι και λαϊκοί, ν' ακολουθήσουν τον Κύριό μας, ο οποίος μας παρακαλεί, όπως τους μαθητές Του στον κήπο της Γεθσημανή. Είναι όντως επιταγή των καιρών.

Αλλά τι κρίμα. Πάλι εξαπατηθήκαμε - ξεγελαστήκαμε. Μόνο λόγια, ωραίες ομολογίες, αποτειχίσεις ανώδυνες. Κανένας δεν κατονομάζει τους αιρετικούς ποιμένες και αιρετίζοντες.

Αν γινόταν αυτό, δηλαδή συλλογική αποτείχιση, τότε κάθε καλοπροαίρετος, ιερέας ή λαϊκός, θα εύρισκε το δρόμο τον ορθό.

Είτε βρίσκεται στο πάτριο, το οποίο κακοποιήθηκε, έγιναν δηλαδή σοβαρότατα λάθη, είτε στο παπικό ημερολόγιο χαρακτηριζόμενο, γιατί δυστυχώς ο αρχέκακος όφις έπλεξε άριστα το καλάθι του και στα δύο ημερολόγια κ.λπ. και από δω αρχίζουν οι προφάσεις εν αμαρτίαις. Ντροπή μας.





Ήδη μπήκαμε στο Τριώδιο. Είναι κατάλληλος καιρός για μετάνοια και σωτήριες αποφάσεις. Μη ξεχνάμε το πρώτο που θα μας χρειαστεί στο δρόμο για την μόνιμη πατρίδα είναι «η ορθή πίστη».

Για αυτό, με την αρχή του Τριωδίου που συναντιόμαστε στην αλήθεια, δηλαδή στην εορτολογική ενότητα της Εκκλησίας, χωρίς να προσχωρούμε σε καμμία άλλη εντείχισι ή εκκλησιαστικό σύστημα, εύχομαι να παραμείνουμε πιστοί «άχρι θανάτου» και ο Κύριός μας να μας χειραγωγεί και δυναμώνει, σ' όλη μας την υπόλοιπη ζωή και μέχρι το θρόνο της μεγαλοσύνης Του, ώσπου να βρεθούμε στη νέα μας οικογένεια εν Ουρανοίς Αμήν.

Με την αγάπη του Χριστού μας την πάντα νουν υπερέχουσαν, το σεβασμό που μας δίδαξε να δίνουμε στους αδελφούς μας και τις ευχές της Θεόνυμφης Μητέρας μας και όλων των αδελφών μας, αγίων αγγέλων και ανθρώπων, σας ασπάζομαι ως παππούς, πατέρας και μικρότερος αδελφός σας. 

Ο δικός σας διάκονος, 

ΠΑΣΧΑ 2013 - ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ 

ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ 

«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» 

Τα πνευματικά τέκνα του πατρός Γεωργίου Αγγελακάκη 

Ιούνιος 2019. 

ακολουθούν 

75 υπογραφές: